ποτε θα φυγουν ολοι αυτοι που ειναι γυρω μου και ειναι αγνωστοι
αυτοι που σηκωνουν το χερι να με χαιρετησουν
αυτοι που με κουραζουν με τις ερωτησεις τους
ποτε θα φυγουν ολοι αυτοι, και μαζι τους θα παρουν τον ανεμο,την σκονη και το φως τους

ειμαι εγω και ολως περιεργως μου φτανει για να γεμισω την μερα μου με σκεψεις δικες μου,αποφασεις δικες μου,ονειρα δικα μου
μου φτανει να ειμαι εγω,οι αδειες σκεψεις γεμιζουν τους μαυρους τοιχους μου,κοιτανε απο το παραθυρο και φθονουν τη φωτεινοτητα των τελευταιων ημερων
ειμαι εγω,παντα θα ειμαι εγω