ιδανικός αυτόχειρας~11

Δεν με χωράει ο τόπος τελευταία. Το μυαλό μου τρέχει συνεχώς,ξεχνάω αυτά που μου υποδεικνύουν ως σωστά,ξεχνάω και το όνομα μου (απλά γυρνάω σε ότι ακούσω ,σε οτι νιωσω να με ακολουθει η να με φωναζει σιωπηλα).
Και περνάνε οι μέρες.Διχως νοημα,να γεμιζουν με το φως της ημερας,μα οχι το δικο μου.
Καποιος μου ειπε να απελευθερωθω,δεν θυμαμαι ποιος,ξεχναω ευκολα ,δεν με νοιαζει να θυμαμαι προσωπα μα μονο λεξεις,αυτες που εχουν το νοημα,αυτες που δεν ξεχναω ποτε.
Τρομαξα στη λεξη ''απελευθερωση''.Δεν ηθελα να την ακουσω ετσι απροκαλυπτα,χωρις να το περιμενω,χωρις να μου εχει περασει καν απο το μυαλο.
Σημερα καπου στο στοχασμο μου,σκεφτηκα πως αυτη η κουβεντα μου εφερε τοση αναταραχη και αντιδραση επειδη εκρυβε στο βαθος μια μεγαλη αληθεια. Η πραγματικη απελευθερωση δεν εχει ερθει ποτε,αυτην που χρειαζομαι για να πορευτω, για να βρω νοημα στη ζωη μου,για να φυγω,να πεταξω.


.....και αν απλα περιμενα εσενα για να μου δειξεις πως να την κατακτησω???