ιδανικός αυτόχειρας~5 ''φώς-σκοτάδι-σκοτάδι-φως-σκοτάδι-φως-φως-σκοτάδι-σκοτάδι-σκοτάδι-σκοτάδι...''

μια αλήθεια. η μοναξιά είναι το καταφύγιο του στοχαστή και του θανατοποινίτη
ο δεύτερος εχει καταδικαστεί για εγκλήματα κατα της ανθρωπότητας ο πρώτος προσπαθεί να την κατανοήσει.

και μετά αναρωτιέμαι τι είναι πιο αβάσταχτο. να προσπαθείς να κατανοήσεις την πολυπλοκότητα του δικού σου μυαλού ή να έρχεσαι αντιμέτωπος με την πολυπλοκότητα δεκάδων άλλων και να σιωπείς στο βουητό τους?
αν μπορούσα κάτι να άλλαζα στον κόσμο θα ήταν η μηχανικότητα των κινήσεων η πολυπλοκότητα του εγκεφάλου και η επιφάνεια των συναισθημάτων~γιατι τότε ο θανατοποινήτης θα ήταν δημόσιος υπάλληλος και ο στοχαστής αυτόχειρας