δεν ξερω τι θα μου λειψει περισσοτερο. εσυ ή η φωνη σου,εσυ ή το χαμόγελο σου, εσύ η η αγγαλιά σου.
δεν ξερω καν αν θα είμαι εδώ να σε δω καθως θα φευγεις, θα εχω προνοησει να εχω φυγει πριν απο εσενα,σαν να μην σε ηξερα σαν να μην σε γνωρισα ποτε.
και οταν θα φυγω, γιατι θα φυγω, θα ειναι σαν να μην περασες ποτε απο τη ζωη μου, θα αναπληρωσω γρηγορα τη σκεψη σου , θα αναπληρωσω γρηγορα τα λογια σου, θα γινω ενα με την απογνωση για να την διωξω μακρυα.
δεν θα ειμαι εγω χωρις εσενα, θα είμαι κάποιος άλλος που πρέπει να γνωρισω και να αγαπησω ξανα απο την αρχη.
θα μαθω να ζω χωρις εσενα. και εσυ χωρις εμενα. στο τελος θα ειμαστε εσυ και εγω, θα παψουμε να ειμαστε εμεις αλλα ακομα θα κραταμε στις καρδιες μας τισ στιγμες που γινομασταν ενα. <3
@ Α . (εισαι εσυ εγω,ειμαστε εμεις και παλι εσυ και εγω. θα μου λειπεις ρε οταν δεν θα σε βλεπω καθε μερα. θα μου λειπεις γιατι εσυ και εγω δεν βρεθηκαμε τυχαια σε αυτην την πολη. σε αυτην την πολη που κανεις δνε λεει συγνωμη οπως λεει και η μυρσινη εμεις ενωσαμε την καθημερινοτητα μας και γιναμε ενα)
''Σιωπηλός χωρισμός''
ξεκρεμασε τη ζακετα της διχως να κλαψει και εφυγε
σαν να ξεκρεμασε το φεγγαρι απτον καλοκαιριατικο ουρανο
Αυτος δεν πιστευε. περιμενε την ιδια νυχτα την αλλη μερα και την αλλην. περιμενε..
σαν κλεισαν 2 βδομαδες, με το γυρισμα του φεγγαριου
το'ξερε πως δεν θαρθει.Μονάχα ο καθρέφτης έμεινε να θυμάται σαν παράθυρο ανοιχτό
σ'εναν ουρανό χωρίς φεγγάρι
γιατι ειχε πάρει μαζί της την ζακέτα της
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου